Mannen met ontbloot bovenlijf zitten er te dominoën. Anderen hangen aan de toonbank buiten en krijgen Black Label aangereikt vanachter een getralied gat. Luid zijn ze. Krachttermen en smerige woorden vliegen rond. Sommigen van die mannen kent ze. Zoals Lucien. Die heeft nog bij haar in de klas gezeten. Pòppy schudt haar hoofd. Niets van terecht gekomen. Moet je kijken wat een kabaal hij maakt. En een lol. Hij lacht zijn gouden tanden bloot.
Bij Sonia’s rode huis stopt ze. Hier moet ze een drempel over. In haar tas zit een papiertje met nummers erop. ‘Sonia!’ roept ze, terwijl ze het hek openmaakt. Nu luistert alles heel nauw. Ze moet loodrecht die drempel over. Precies een hoek maken van negentig graden. Ook met haar wandelstok. Geluk heb je niet zomaar, daar moet je voor werken.
‘Sonia, ben je thuis?’
Pòppy heeft zonder problemen Sonia’s voordeur bereikt. Dit gaat goed, ze voelt het. Het papiertje brandt nu in haar tas. Ze kan niet wachten om het eruit te halen en te ontdekken wat het opgeleverd heeft.
‘Sonia…?’
‘Si shon, kom maar verder.’ Sonia’s stem komt van achterin het huis. Eenmaal binnen ziet Pòppy direct dat het mis is. Sonia is met een nors gezicht bezig Sint Jozef, de heilige Antonius, Luiduina, Afra, Thaddeüs en zelfs Jezus met hun gezicht naar de muur te draaien. En er brandt geen enkel kaarsje.
‘Het is niks deze week. Helemaal niks, Pòppy,’ zegt Sonia. ‘Mijn loten hebben voor niemand iets opgebracht. Alleen Lucien, die daar aan de overkant aan het brassen is, heeft 150 gulden gewonnen. Zij hier…’ zegt Sonia, wijzend op haar altaar, ‘krijgen allemaal op hun donder.’
Pòppy bekijkt de strafopstelling van de heiligen en zegt dan zuur: ‘Misschien moet je Thaddeüs dan ontzien, deze keer. Hij is immers de heilige voor de hopeloze gevallen.’
Bijdrage aan Elders Literair voor Standplaats Curacao
NB: Dit verhaal is bewerkt en verscheen eerder in eerdere versie een online magazine Cpost, een initiatief van Memento Vivi (Irèn Nooren). Cpost was een online uitgave die elk kwartaal uitkwam in de periode 2006-2012 met als belangrijkste drijfveer: de liefde voor het eiland. Cpost is helaas niet meer online te bekijken.